Wat als je smorgens wakker zou worden met een volgeladen batterij. Je hebt zin aan je dag en bent enthousiast over wat komen gaat. Je energie stroomt. Je loopt over van leuke, creatieve ideeën en je durft ze ook uit te voeren. Op werkgebied, op Relationeel vlak en op fysiek vlak voel jij je gelukkig. Blokkades zijn opgeheven. Je bent flexibel en gaat mee in de flow van de dag.
Je hebt genoeg tijd voor je kids en zaken die je ECHT belangrijk vind. De dromen die je nog hebt voelen dichtbij en op het punt van uitkomen. Je gelooft dat je alles kan zijn wat je maar wil zijn.
Oke…als je mijn 10 jaar geleden zou zeggen dat dit mijn leven zou zijn dan had ik je keihard uitgelachen. Ik was waarschijnlijk ook boos geworden. Zo voelde ik het totaal niet. Alles was een struggle. Alles koste moeite. Hard werken, presteren en vooral niet aan jezelf denken want dat is egoïstisch.
Dit jaar ben ik begonnen met mijn opleiding Holistisch therapeut. Ik heb hiervoor eerst Reikie 1 en 2 gevolgd. Daar gebeurde al zoveel. Ik zat vast. Vast in mijn eigen regels, vast onder mijn eigen controle en perfectionisme. Nu ik dat van een afstandje kan bekijken besef ik dat het erger is/was dan dat Ik door had. Knallen met mijn bedrijf, een goede moeder willen zijn, de perfecte echtgenoot willen zijn, een perfect lichaam willen creëren, de beste vriendin, zus, dochter… fouten maken kwam niet voor in mijn woordenboek.
Nog steeds is dat voor mij een lastige. Daar begon ook de struggle voor mij want ik werd met mijzelf geconfronteerd. Ik mocht in de spiegel kijken. Ondanks dat ik dit best vaak doe in de sportschool 😉 is deze spiegel toch anders. Deze ging over mijn binnenwereld. Ik was niet tevreden over wat zich daar afspeelde. Ik praatte niet echt aardig tegen mezelf. Ik drilde mezelf. De verbinding met mijn gevoel was ook kwijt. Ik leefde in mijn hoofd. Ik voelde niet. Ik ging hard wegrennen voor mijn gevoel. Confronterend!
En daar kwam de twijfel. De twijfel…de grond wankelt onder je voeten en alles waar jij je ooit zeker over voelde trek je in twijfel. Die twijfel had ik nodig om nog veel steviger in mijn schoenen te komen staan. Ik moest hierdoorheen. Boosheid, verdriet, teleurstelling, spijt, schuld, angst…ik moest weten wat mijn zwakke kanten waren/zijn. Om weer te kunnen voelen wat ik echt wil.
Deze ontwikkeling is zeker nog niet af. Maar mijn Energie STROOMT. Ik ga mee met de flow! Ik praat een stuk liever tegen mezelf en gun mezelf de wereld. Het voelen is nog ongemakkelijk omdat ik dit niet gewend ben. Maar het jezelf gunnen is zoveel Waard!
Het doel van mijn laatste fotoshoot was om mezelf te accepteren zoals ik ben. Dus niet eerst droogtrainen maar op de foto gaan zoals mijn lijf nu is. Te Eng maar toch gedaan. Dat doe ik tegenwoordig met alles. Vind ik het eng? Ja? Dan doe ik het!
Ook deze blog schrijven is eng. Wat gaan mensen hiervan vinden? Durf ik dit te delen?
Ja dat durf ik. Ik durf open te zijn omdat dit je zoveel meer brengt. Je hebt zoveel te geven aan de wereld. Eerst wil je leren het aan jezelf te geven. Zelfliefde. Cruciaal. Om de liefde door te geven aan die ander.
In je kracht staan en je licht laten schijnen is nog niet zo makkelijk als het lijkt.
🌞🌞🌞 Let your light shine! 🌞🌞🌞